De afgelopen week moest ik twee keer denken aan een
uitspraak van vissers van Arnemuiden begin dit jaar. Volgens een vriend van mij
dan. Dus ik heb ’t niet uit de eerste hand.
De eerste keer was toen ik bij klanten van mij, die
intussen vrienden zijn geworden, in stralend weer een goed glas wijn zat te
drinken in hun tuin en een nieuwe kunstaankoop van hun kon bewonderen. Een
stenen sculptuur tussen het weelderige tuingroen.
En de tweede keer was in Friesland. In Grou. Ik moest in
het Noorden zijn voor kunstzaken en dacht “waarom niet even kijken bij de
expositie van mijn BuitenKunst bij Werpsterhoeke”. Dat centrum voor het luxe buitenmeubelensegment.
Daar hangen op de hekken rond de showtuin een aantal van mijn alu-dibonds. Die
kunstwerken van mij die weer en wind van het Nederlandse klimaat prima kunnen
doorstaan.
Ook daar was het zalig weer. Lekker warm, een briesje en
uitbundige klimop rondom mijn kunst. De eerste foto’s laten dat duidelijk
zien.
Maar toen we die dibonds daar begin april ophingen, was ’t
bij een koude noordoostelijke wind nog kaal en beslist zeer onaangenaam.
Ondanks een dikke laag kleren. Een wereld van verschil dus. De foto’s van toen
getuigen ervan.
Maar wat heeft dat nu met die vissers van Arnemuiden te
maken? Volgens het verhaal roken die aan de lucht dat de zomer koud en nat zou
worden. Dat op zich is natuurlijk heel knap. Aan de hand van de reuk van de
lucht een weersvoorspelling voor lange termijn doen. Toch is ’t maar goed dat er
geen Arnemuidse Almanak is als variant op die van Enkhuizen. Want die had ik
toch mooi in de prullenbak gemikt. Geniet dus maar van deze mooie zomer. En die
Arnemuidse vissers? Niet nemen met een korreltje zout, maar met een heel pond. Of
ze moeten hun reukorgaan laten nakijken. Tot volgende week.
TOOS
YouTube http://bit.ly/ij4Pag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten