 |
| Dom van Keulen |
Lang, lang geleden, minstens twintig jaar, was ik er voor
het laatst. Bij de Art Cologne in Keulen, een bekende Duitse kunstbeurs. In
Keulen kwam ik daarna nog wel vaker. Maar op die beurs niet meer. Één keer per
jaar voor vier dagen, dat moet net treffen. Vorig jaar stond ie al wel op het
programma om samen met Duitse vrienden te bezoeken. Alleen kwam er toen iets
tussen. Vandaar dit jaar een rood omcirkelde Art Cologne in mijn agenda, samen
met een nieuwe afspraak met Doris en Christian, die Duitse vrienden. Ooit
kwamen ze een keer tijdens de Kunst en Cultuurroute van Middelburg mijn atelier
in, vielen voor mijn werk, kwamen nog eens terug en nog eens en nu hangt er dus
een "Toos" bij hun aan de muur. Niet ver van dat Keulen, dat samen
met Aken niet op één dag werd gebouwd zoals het aloude spreekwoord zegt.
Afgelopen week kwam ’t er dus wel van. Eigenlijk best
schandalig dat het zo lang moest duren. Want met de 48ste aflevering dit jaar
is de Art Cologne de oudste beurs ter wereld voor moderne en hedendaagse kunst.
Maar een mens kan nu eenmaal niet alles. Denk maar aan die aflevering van
vorige week met mijn verzuchting en wens voor een week van acht dagen.
Nu, terwijl ik dit stukje maak, kan ik alleen maar
concluderen dat ik er vaker had moeten zijn. Een heerlijke beurs met twee
gezichten. Op de 1ste verdieping tapijt op de vloer en heel veel dure kunsthandel met
namen van heel veel dooie kunstenaars die je ook in de musea voor moderne kunst
tegenkomt. Echt voor de verzamelaar met heel veel geld. Dat was ook duidelijk
te zien aan het publiek. Uiterlijk, type kleding, soort mens en kamertjes bij
diverse stands waar men zich kon terugtrekken om, zo schatte ik dat in, te
onderhandelen over tientallen- of misschien wel honderdduizenden euro’s meer of
minder. Niks mee mis, zo gaat dat nu eenmaal.
 |
| gebakken lucht? |
Op de 2de verdieping geen tapijt dus ongetwijfeld
minder kosten per vierkante meter stand.
Ook een andersoortig publiek. En beslist ook andersoortige kunst. Kunst
van nu, meer avantgarde, meer installaties. Dus automatisch ook veel meer
gebakken lucht, meer “kleren van de keizer”. Zoals een paar foto’s illustreren.
 |
| kleren van de keizer? |
Maar ook aangename verrassingen. Van kunstenaars die we
in Nederland niet kennen. Bijvoorbeeld ene Jonas Burgert , een echte schilder
met een geheel eigen wereld. Nog nooit van gehoord, maar dat doek waar ik naar
kijk moest al wel € 95.000 opbrengen. Dat vind ik dan, voorzichtig uitgedrukt,
weer wat overdreven. Of, heel onverwacht, Bernar Venet. Bij ons volstrekt
onbekend, maar mijn galerie in Nice werkt wel met hem samen. Daar aan de Côte
d'Azur hoort ie bij de bekende ouwe garde.
 |
| Jonas Burgert |
Ook kwam ik werk tegen van Folkert de Jong, een jonge
Nederlandse kunstenaar die internationaal furore maakt met zijn
driedimensionaal werk. ’t Leuke was dat ik dezelfde beelden al eerder zag in
een installatie die hij een poos geleden maakte voor het Haags Gemeentemuseum
en waarover ik begin dit jaar hier schreef.
Dat onverwachte maakt zo’n buitenlandse kunstbeurs echt leuk. Ik vermoed dat ik niet opnieuw twintig jaar wacht voor ik weer naar de Art Cologne ga. Tot volgende week.
 |
| Folkert de Jong |
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten