Had je me voor de lente van 1994 gevraagd naar ene
kunstenaar Leonor Fini, dan had ik vragend terug moeten kijken. Maar zou je dat
nu doen, in augustus 2020? Dan komt er een uitgebreid persoonlijk verhaal.
Beginnend bij Sophie Kerfanto, restaurant Abacadabra en de Fondation Maeght in Saint-Paul-de-Vence
om dan via Pierre Cottalorda in Nice en Lichtstad Parijs door te gaan naar Neil
Zukerman in New York. Met die Leonor Fini als rode draad. Begin juli noemde ik
haar al eens in een blogaflevering over vrouwelijke surrealisten. Lees
eventueel maar hier.
 |
kunststadje Saint-Paul-de-Vence met in de verte de kust van de Côte d'Azur
|
Maar dat persoonlijke verhaal dus. In de lente van 1994
raakte ik volstrekt onverwacht verzeild in het middeleeuwse kunststadje Saint-Paul-de-Vence
aan de Côte d'Azur. Noordwestelijk van Nice. Hoe ik daar terecht kwam en waarom
ik er uiteindelijk drie maanden verbleef? Dat is een bijzonder, maar ander verhaal.
Ik zie me er gelijk weer zitten, op de zolder boven
restaurant Abacadabra aan de Rue Grande waar eigenaar Sophie Kerfanto de
scepter zwaaide en zelf op de 1e etage woonde. Een zolder die ik als slaapplek
en atelier had kunnen inrichten. Met een prachtig uitzicht op de vallei aan de
westkant van Saint-Paul. En met in het restaurant een dik boek over ene Leonor Fini. Een in
1907 geboren vrouwelijke kunstenaar met werk dat me direct intrigeerde. Echt een
heel eigen, sterke en overduidelijk vrouwelijke wereld.
 |
Leonor Fini, olieverfschilderij
|
 |
Leonor Fini
|
Dicht bij Saint-Paul ligt de Fondation Maeght, een heel
bekend particulier museum voor hedendaagse kunst met een focus op de tweede
helft van de 20e eeuw. Bleken ze daar een grote bibliotheek te hebben met ook
een aantal boeken over Leonor Fini! Ik heb er in mijn drie maanden Saint-Paul
aardig wat uurtjes doorgebracht als ik me wilde ontspannen na uren geconcentreerd
schilderen op mijn steeds warmer wordende zolder. Om me bijvoorbeeld te laven
aan het avontuurlijke leven van Fini. Een ravissante, zeer eigenzinnige vrouw
die verkeerde in de bruisende kringen van de surrealisten in Parijs, die vaak
extravagant gekleed ging, die haar liefdesleven verrijkte met zowel mannen als
vrouwen en die er daarbij ook nog zo'n twintig Perzische katten op nahield.
 |
Leonor Fini rechts met links de
wereldberoemde filmster Brigitte Bardot
|
 |
Leonor Fini, olieverf
|
 |
Leonor Fini met een van haar katten
|
In die Saint-Paul tijd kwam levensgezel ook een week
aanvliegen opdat we samen konden rondtoeren aan de Côte. Om onder andere musea
en galerieën te bezoeken. Wie weet was er een galerie te vinden voor mijn
schilderijen. Op de laatste dag van die week ontdekten we Galerie Qvadrige in
Nice. De galerie van Jean-Paul Aureglia met wie ik nu al jaren samenwerk. Maar
je begrijpt 't al, dat is een ander verhaal. Wel van belang is dat Jean-Paul
een veel oudere compagnon had, Pierre Cottalorda. Een gedistingeerde, oer-Franse
heer die veel van kunst wist en die, zo bleek na verloop van tijd, nog had
samengewerkt met o.a. Matisse, Salvador Dali en André Masson. En met .......
Leonor Fini! Zeg maar eens dat toeval niet bestaat. Vandaar dat ik nu dan ook
in het bezit ben van een aantal steendrukken van Leonor. Want die waren via
Pierre eigendom van Qvadrige.
 |
links Jean-Paul en rechts zijn compagnon
Pierre Cottalorda |
 |
Leonor Fini, steendruk
|
 |
olieverfschilderijen van Leonor Fini
|
Een jaar later zag ik in een Parijse galerie voor het
eerst 'live' olieverfschilderijen van haar. In wat waarschijnlijk de laatste
expositie tijdens haar leven is geweest. Want ze overleed in 1996. Ik was al
verknocht aan haar werk maar toen was ik gelijk helemaal verkocht. Wat een
vrouw, wat een karakter, wat een kunstenaar! En wat een durf! Een kunstenaar
die vond dat je het illustreren van de in 1954 gepubliceerde, hoogst gedurfde erotische
roman 'Histoire d'O' niet aan mannen kon overlaten maar dat ook als vrouw moest
doen. De vrouw die vond dat ook zij de als pornografisch betitelde boeken 'De
120 dagen van Sodom' en 'Justine' van Markies de Sade (1740-1814) moest
illustreren. En laat ik nu zo'n maand geleden enkele van die
steendruk-illustraties tegenkomen op de expositie 'De Tranen van Eros' in het
Centraal Museum in Utrecht. Met de aanduiding dat deze waren uitgeleend door de
CFM Gallery in New York. Waarvan ik dan weer eigenaar Neil Zukerman ken bij wie
levensgezel en ik zo'n drie jaar geleden in zijn Manhattans appartement zaten
te praten over ...... Leonor Fini. Maar dat verhaal komt nog.
 |
steendrukken van Leonor Fini bij 'De Tranen van Eros' in het Centraal Museum in Utrecht
|
 |
Leonor Fini, steendruk in de Nederlandse uitgave van 'Justine' van Marquis de Sade
|
 |
steendruk van Leonor Fini in de Histoire d'O
|
Oh ja, in die aflevering van begin juli schreef ik over
een schilderij van Leonor dat toen nog op de veiling moest komen. Verkocht voor
bijna 1 miljoen dollar!
 |
Leonor Fini, dat schilderij van bijna 1 miljoen
|
Tot volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten