Die kunstwereld is eigenlijk maar een raar wereldje. En
als kunstenaar heb ik recht van spreken. Toch? Stel je voor. Bij je leven al ben
je een superster, een levende legende.
Maar na je dood zak je peilloos diep weg in grote vergetelheid. En nu is je
werk bezig met een sterke opmars. 't Kan verkeren in de kunst.
Ik moest hieraan
denken bij het schilderij "Abundantia". Een uitbundig extraatje dat
ik meekreeg in Museum Boijmans Van Beuningen toen ik daar laatst was voor de tentoonstelling van Jan van Eyck. Maar
over hem gaat dit niet, van Van Eyck kun je moeilijk beweren dat hij in
vergetelheid raakte. Nee, 't betreft Hans
Makart. Wie? Ja, goeie vraag. Nou, dat was dus de Andy Warhol van de 19de eeuw.
Met wel het niet onbelangrijke verschilletje dat Warhol na zijn dood beroemd is gebleven en
de anekdotes rond zijn werkplaats The Factory en zijn New Yorkse societyleven
nog steeds luidruchtig rondzingen. Ook Makart had zo'n heftig, beroemd en kort
leven. Van 1840 tot 1884. Je moest in zijn stad Wenen, toen een machtig Europees
centrum, en tot ver over veel landsgrenzen heen ook echt niet te vragen wie
Hans Makart was. In cultureel ingestelde
kringen was je dan gelijk een ontzettende nitwit.
Stel je eens voor dat zich dagelijks voor mijn atelier in
Middelburg lange rijen vormden om tegen
betaling dat atelier te mogen bezoeken. Dat zal voor mij wel bij een
gedachtenexperiment blijven. Niet echter voor Makart. Maar ik moet natuurlijk
wel toegeven dat mijn werkplaats 't niet helemaal haalt bij die van hem. Dat
blijkt wel uit bijgaande foto. Want de fotografie was net in die tijd volop in
ontwikkeling.
Daarom kunnen we ook zien dat Hans maar een klein mannetje was. Overigens
wel een mannetjesputter. Hij mocht voor
de stad grootse praaloptochten ontwerpen waar gigantische volksmassa's op af
kwamen. Zijn huis was één groot partycentrum. Schilderijen van hem gingen op
zegetocht langs Europese en zelfs Amerikaanse steden. Zo ook dat schilderij "Abundantia"
van hierboven , genoemd naar een tweederangs Romeinse godin, die van de Hoorn
des Overvloeds. Berlijn, Leipzig, Amsterdam, Londen, Philadelphia en New York
deed ze aan. En toen verdween Makart dus helemaal van het toneel. Tot zijn
barokke, uitbundige en feestelijke kunst de laatste tijd weer aan een nieuwe
zegetocht bezig is. Met bijvoorbeeld een grote expositie in Wenen. Tja, waar
anders!
En zo stond ik dus
een paar weken geleden voor een werk van zijn hand. Het enige dat er nu van hem
in Nederland hangt. Zeg dus maar eens dat die kunstwereld geen raar wereldje
is! Tot volgende week.
TOOS
YouTube http://bit.ly/ij4Pag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten