De oude Grieken hadden hun muzen, negen in totaal.
Daarbij zat, gek genoeg, niet één voor de beeldende kunst. En dat terwijl in
die tijd toch de prachtigste beelden in marmer en brons zijn gemaakt. Maar voor
muziek was er Euterpe. Zou dat zijn omdat de muziek van je jeugd je hele leven
lang in je herinnering blijft? Want ik
mag dan de beeldende kunst vanzelfsprekend heel belangrijk vinden, muziek
speelt bij vrijwel iedereen een grote rol. Kijk en luister maar om je heen!
 |
| de jonge Van Morrison |
Voor mij was en is, gezien mijn geboortejaar, de muziek
uit de jaren 60 en 70 nog steeds heel belangrijk. Een tijd waarin muziek-iconen
opstonden die de historie van de pop en de rock richting hebben gegeven. Bob
Dylan, Jimmy Hendrix, Eric Clapton, John Lennon, Mick Jagger, Frank Zappa, Van
Morrison en nog heel veel anderen. Sommigen hebben hun heftige leven van sex, drugs and rock and roll niet
overleeft, anderen treden nog steeds op. Als het even kan, probeer ik dan, als
ze in Nederland een concert geven, erbij te zijn.
Zoals vorige week dus bij Van Morrison (1945), ooit met
de legendarische band Them beroemd geworden. Hij trad op in de Ziggo Dome, die nieuwe muziektempel vlak naast het Ajax stadion. Niet te missen,
die hal, want het is één grote lichtreclamebak.
Morrison is echt zo'n oude
muziekheld van mij. En niet alleen omdat hij heel goed overweg kan met de elektrische gitaar en sax, mijn twee
lievelingsinstrumenten. Ook natuurlijk vanwege zijn muziek en zijn wat schorre,
temerige stem. Dat alles heb ik overgehouden aan mijn jonge jaren toen ik
indirect nauw betrokken was bij een best
goeie amateurband en veel backstage verkeerde.
Als er bij mij af en toe weer eens een op rock gebaseerd muziekschilderij
"uit moet", beleef ik dat steeds opnieuw.
 |
| Van Morrison nu |
Nu zat ik echter ver voor het podium. Voor het eerst in die toch wel erg grote ruimte
van de Ziggo Dome. Er werd jammer genoeg niet gewerkt met grote videoschermen. Daardoor
bleef Van the Man, de koosnaam die zijn fans hem gaven, toch wel een erg klein
mannetje op dat verre podium. Overigens koos hij sowieso voor de eenvoud. Zijn
flitsende lichtshows tegenwoordig bijna verplicht, hij koos voor een heel
simpele uitlichting van hem en van zijn 7-koppige band. Het gaat ten slotte om
de muziek! En dat was echt genieten. Een stem die nauwelijks is veranderd met
naast de bekende rocknummers ook jazzy en bigbandachtige interpretaties. Nog
steeds zo'n icoon bij wie geen bloed maar muziek door de aderen stroomt. Wel
een tikje ouder natuurlijk. Daarom heb ik hierboven voor de gein twee foto's
van hem opgenomen. Eentje van een jonge Morrison en een van de huidige uitgave.
Klein verschilletje, nietwaar? Maar dat deed niets af aan het genieten van zijn
muziek nu. Echt weer zo'n muziekparel die me bij blijft. Tot de volgende week.
TOOS
YouTube http://bit.ly/ij4Pag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten