Een klein voorval onthult soms fundamentele veranderingen.
Neem nou bovenstaande foto. Gewoon een plaatje van mij met twee jonge Chinese
vrouwen in de Banteay Samré, een Khmer-tempel uit de 12de eeuw. Te vinden
in het Cambodjaanse oerwoud waar ooit de
machtige stad Anchor lag. Niks bijzonders toch? Hoewel? Cambodja, Khmer,
Anchor, 't klinkt natuurlijk behoorlijk ver weg. Maar iedereen zou er in
principe heen kunnen. Neem wel het vliegtuig , lopend duurt 't nogal lang.
Maar wat is er nou zo bijzonder aan die foto?
In 1995 bezocht ik China voor 't eerst. Bij die rondreis
kwamen veel kinderen op ons af met de vraag "What's your name?" Na ons
antwoord kwamen we nooit verder, want dat was het enige Engelse zinnetje dat ze
kenden. Wel kwamen we nog ergens een oudere man tegen met wie we, heel traag en
moeizaam, een gesprek in het Engels konden voeren. Zijn accent maakte hem bijna
onverstaanbaar. Uiteindelijk bleek dat hij leraar Engels was. Arme leerlingen
van hem! Die dachten vast dat ze Engels hadden leren spreken. Ik neem aan dat
ze in die verwachting flink teleurgesteld zijn geraakt.
Dertien jaar later, in 2008, was ik als artist in residence een maand te gast in
Peking. Niet alleen die stad bleek in dertien jaar ongelooflijk veranderd te
zijn. Ook met de mensen was dat het geval. Nauwelijks meer mao-pakjes, vrijwel
alleen maar westerse kleding. Kleding trouwens, die zeer waarschijnlijk made in China was. En het gebruik van
Engels was duidelijk in ontwikkeling. Onze taxichauffeur luisterde in zijn auto
naar bandjes met Engelse les. Niet dat hij het al sprak, maar hij begreep
meestal vrij snel wat we bedoelden. En af en toe kwamen we een Chinese
kunstenaar tegen met wie we enigszins in het Engels konden communiceren. Al een
hele vooruitgang dus. In die maand maakte ik ook een dagelijks lees en foto
blog dat nog steeds te vinden is op http://toosvanholstein.blogspot.nl/ .
Maar de echte vooruitgang kwamen we nu tegen in Cambodja.
Die twee jonge vrouwen op de foto waren me al opgevallen door hun aandachtige
manier van kijken en fotograferen. Terwijl ik zat te tekenen, kwamen we, door
hun nieuwsgierigheid, met elkaar in gesprek. Ze bleken goed Engels te spreken,
waren hoog opgeleid en werkten alle twee bij een bank in Peking. Één was
getrouwd en had een kind, de ander had nog geen geschikte partner kunnen
vinden. Dat bleek moeilijk. Hé, kennen hoger opgeleide vrouwen in West Europa
dat verschijnsel ook niet? Daarbij waren ze samen op vakantie en niet in een
groep, zoals veelal nog het geval is bij Chinese toeristen. We konden echt over
van alles met elkaar praten. Voor mij heeft die foto dus een grote symbolische
lading en wordt er de ongelooflijke verandering mee geïllustreerd die in China
plaatsvindt. Een verandering die de hele wereld op zijn kop kan zetten.
Een symbolisch plaatje dus op ook nog een heel
symbolische plek. Want die oude Banteay Samré tempel was ooit onderdeel van een
stad waar in de hoogtijdagen van het uitgebreide Khmer-rijk van de 12de en 13de
eeuw waarschijnlijk zo'n één miljoen mensen woonden. Een tijd dus waarin bij
ons een stad al groot was met enkele tienduizenden inwoners. De tijd ook waarin
bij ons de bouw van de gotische kathedralen begon, terwijl daar het nu
wereldberoemde Angkor Wat werd gebouwd. Één van de echt grote culturele
wonderen op onze aardbol. Ooit gehoord van de slinger van de geschiedenis,
gezien Azië toen en Azië nu?
Tot volgende week.
TOOS
YouTube http://bit.ly/ij4Pag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten