Schaatsen, Olympische Winterspelen. Dus de kleur oranje
is al een aantal dagen niet van het televisiescherm weg te branden. Dat hoeft trouwens
ook niet wat mij betreft. 't Is gewoon een mooie, opvallende, warme kleur. Eentje
die in Nederland is geannexeerd als "onze" nationale kleur. Oranje is
van ons! Nou, mooi niet dus.
Ooit in een boeddhistisch land rondgedwaald? Dan weet je
dat oranje daar al eeuwenlang het straatbeeld en de tempels kleurt. Boeddhistische
monniken in oranje gewaden, je komt ze de hele dag door tegen. Prachtig, dat
oranje dat er ineens uitspringt in het totaalbeeld! Daarom gebruik ik in mijn
schilderijen ook liever gedekt oranje schakeringen. Een feller oranje is veel
te bepalend in een compositie. Tijdens mijn recente reis door Laos en Cambodja heb
ik dat heel wat keertjes mogen ervaren.
Je blijft voortdurend plaatjes schieten van die monniken in
hun helder oranje, eenvoudige gewaden. Zonder oorlogskleuren op het gezicht
trouwens en zonder uitzinnige hoofdtooien en uitdossingen, zoals dat in
Nederland dan blijkbaar weer verplicht is. Het leek me leuk juist nu, tijdens
de Nederlandse oranje euforie, wat van die monnikenfoto's van mijn reis te
laten zien.
's Morgens vroeg, vanaf 6 uur, begint 't al. Als ze langs
de straten lopen en hun dagelijks voedsel van de plaatselijke bevolking
krijgen. Een ritueel dat in Luang Brabang in Laos eigenlijk al te veel een
toeristische attractie begint te worden, zo moest ik jammer genoeg ervaren.
Dan is daarentegen de rust in heel veel tempels weer een
verademing. Vaak prachtig onderhouden gebouwen met in de woongedeelten al die
oranje gewaden aan de waslijn er tussendoor. Want als monnik kun je er
vanzelfsprekend niet smerig bijlopen.
Maar ook de moderne techniek is ze natuurlijk niet vreemd
meer. Want ze staan wel midden in het leven. Zelfs getatoeëerd. Kijk zelf maar
in welke foto. En heel wat heb ik er met hun smartphone of digitale camera zien
rondlopen bij toeristische attracties. Of in musea. Want in hun eigen,
eeuwenoude cultuur zijn ze beslist geïnteresseerd.
Overigens zag ik heel soms bij tempels en heilige
plaatsen ineens witte gewaden. Vrouwen, vaak ouder, en ook kaal geschoren net
als de mannen. Vrouwelijke monniken dus, in hun voorgeschreven wit. Maar veel minder
in aantal dan de mannen. Want een man hoort in de boeddhistische traditie toch
in ieder geval minstens enkele maanden van zijn leven in een klooster door te
brengen. Een verplichting die voor de vrouwen niet geldt.
Tot volgende week.
TOOS
YouTube http://bit.ly/ij4Pag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten