 |
| terras in Saint Paul de Vence |
Nee, ik bedoel niet het Paradijs met Adam en Eva. Maar
wel de zolder boven het terras op bovenstaande foto. Een terras in Saint Paul
de Vence waar ik een paar dagen geleden nog zat de genieten in de zon aan de
Côte d’Azur. En wat daar dan wel, nu 20 jaar geleden, op die zolder begon? Mijn
Franse kunstavontuur dat nog steeds voortduurt.
Want begin 1994 zat daar in de buurt, in Villeneuve
Loubet, een Australisch familielid van mij een beetje in haar eentje te kniezen
in zo’n time sharing resort. Dus mijn
zus, haar man en ik in een opwelling daarheen met de auto om haar op te beuren
en zelf ook gelijk onverwacht vakantie te vieren.
 |
| Saint Paul de Vence |
Op een zonnige februarimorgen bezoeken we zodoende een middeleeuws
stadje op een steile heuvel in het
achterland van Nice. De plaats was me geheel onbekend en we kwamen ook nog
binnen door de stadspoort aan de anonieme achterkant. Ten minste, dat bleek
later. Een prachtige oude, nauwe straat. Verweerde huismuren. Hier en daar een
leuke winkel. Een galerie. Weer een galerie. En zowaar nog één! Het bleek er te
stikken van de galerieën. Ik was beland in, wat uiteindelijk bleek, Saint Paul
de Vence. Waar in het verleden beroemdheden als Matisse, Chagall, Picasso, Braque, Léger en Dufy hadden geresideerd. En
ik, zelf beeldend kunstenaar, had daarvan nog nooit gehoord! Dat gebrek in mijn
opvoeding heb ik nu trouwens meer dan genoeg bijgespijkerd.
 |
| Grande Rue |
Want dat onbekende stadje
had op die februarimorgen direct al een heel grote, onverklaarbare maar daarom
niet minder reële aantrekkingskracht op me. Hier wilde ik zijn, hier wilde ik
werken. Dezelfde dag nog heb ik voor een periode van drie maanden die zolder gehuurd,
boven wat toen restaurant Abacadabra was en nu La Terrasse heet. In de Grande
Rue, de smalle hoofdstraat waardoor zich dagelijks vele toeristen wurmen.
Weer thuis ben ik
mijn auto helemaal gaan volstouwen. Met natuurlijk ook heel veel
schildersmateriaal. Die drie maanden erna zijn een soort roes geweest.
Ongelooflijk hard werken, nieuwe vriendschappen maken, mijn Frans opwaarderen,
Saint Paul leren kennen. Zogezegd mijn Franse kunstavontuur een vliegende start
geven. Want ik legde contact met Galerie Qvadrige in Nice, de galerie waarmee
ik nog steeds samenwerk. Met een jaar later
een expositie in de kapel van Saint Jeannet, ook zo’n middeleeuws stadje daar
in de buurt. En ook nog een tentoonstelling in het Musée de Saint Paul de Vence.
Een eer die daarvoor noch daarna aan andere Nederlandse kunstenaars is
verleend.
 |
| graf van Chagall |
 |
| schilderij van Chagall met Saint Paul |
Dus als ik weer voor
enige tijd in mijn atelier in Nice verkeer, zoals nu, maak ik vaak even een tour sentimental naar Saint Paul. Met
dit keer ook weer een bezoekje aan het graf van Chagall.Die heeft er namelijk
gewoond, ligt er begraven en heeft het stadje ook op diverse schilderijen
vereeuwigd. De begraafplaats ligt bij die achterste stadspoort, daar waar ik
dus destijds binnenkwam. Toeval of niet, wat ontdekte ik even later? In het Musée de Saint Paul, vlak bij
de voorste stadspoort, was een tentoonstelling over Chagall. Nu wil ik mezelf
beslist niet vergelijken met die wereldberoemde kunstenaar, maar ‘t gaf toch
wel een heel goed gevoel dat ik daar ook al eens had mogen exposeren. Tot
volgende week.
TOOS
YouTube http://bit.ly/ij4Pag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten