Af en toe een intens toneelstuk, een mooie opera of een
stevig rockconcert, geen probleem. Ik mag dan van professie wel beeldend
kunstenaar zijn, maar mijn liefde voor de kunsten gaat echt wel een stukje
verder dan dat. Allerlei cultuuruitingen kunnen mij enthousiast maken als er
maar gewerkt wordt met inzet, passie, creativiteit en het broodnodige
vakmanschap. Zoals dus ook bij opera of rock, hoe tegenstrijdig dat misschien voor
sommigen dan ook mag lijken. Beide soorten muziek kunnen mijn zieltje raken.
Net zoals bij de beeldende kunst trouwens. Ik kan genieten
van zowel abstracte schilderkunst als van fijnschilderen, terwijl ik mezelf op
het schildersdoek toch vooral uit in expressionistische figuratie. Als je maar
kunt zien en voelen dat je geen amateuristisch of charlatangedoe voor je neus
hebt dat probeert zichzelf groter te maken dan het is. Er moet creativiteit en echte
professionaliteit aan te pas zijn gekomen.
 |
| Golden Earring lang geleden |
Vanwaar deze gedachtekronkels? Omdat ik afgelopen
zaterdag bij een concert was van een stelletje ouwe rockers dat ‘t al heel lang
samen uithoudt. Als band vanaf begin jaren 60 en in de huidige samenstelling,
als toen nog jonge rockgoden, vanaf 1970. Met natuurlijk wel de nodige ups en
downs zoals dat bij die roerige wereld van sex,
drugs and rock and roll hoort. Maar hoe dan ook uniek voor Nederland. George
Kooymans, Barry Hay, Rinus Gerritsen en Cesar Zuiderwijk, de
Golden Earring dus.
Kijk, de wereld heeft de Rolling Stones, maar in Nederland
hebben we die Golden Earring. Mijn levensgezel maakte van die krasse knarren
van nu al in 1972 een concert mee toen ze door Europa toerden in het
voorprogramma van The Who. Héééél lang geleden dus. En als je dan nu nog steeds
optreedt en door al die jaren heen telkens weer nummers weet te maken die
aansluiten bij de tijdgeest ontbreekt 't je beslist niet aan die passie, creativiteit
en professionaliteit die ik hierboven bedoelde.
 |
| Golden Earring nu |
Alle vier zijn ze al AOW’er. Maar als je een bewijs wilt
hebben voor de stelling dat muziek jong houdt, zijn zij een heel goed voorbeeld.
Het rockte, stuwde en stoomde aan alle kanten, daar in het World Forum Theater
Den Haag. Want een stel van die Haagse gasten moet je natuurlijk wel meemaken
in Den Haag zelf in een zaal vol Hagenaars en Hagenezen.
 |
| Barry Hay en George Kooyman |
 |
| Cesar Zuiderwijk |
 |
| Rinus Gerritsen |
Nog steeds heel goed bij stem, die expressieve Barry en
George. Nog steeds als een vrolijk lachende god Donar achter zijn druminstallatie,
die Cesar. En nog steeds stuwend op de basgitaar en in zichzelf gekeerd op de
achtergrond, die Rinus. Korte versies van een aantal Gouwe Ouwe hits, heerlijk
uitgesponnen concertversies van andere. Die Haagse zaal regelmatig overeind om
mee te klappen en stampen bij nog steeds echte rock. Het was absoluut top. Ik kreeg
helemaal dat gevoel dat ik af en toe probeer uit te beelden in
muziekschilderijen van mij zoals hieronder.
 |
| The concert, olieverf 90-160 cm |
Ik hoop dat die ouwe rockers nog heel lang op deze manier
aan de gang kunnen blijven. Leve de krasse knarren. Tot volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten