Ik verkeer nog steeds in Niçoise dreven, al een flinke tijd.
En daar is helemaal niks mis mee. Maar 't betekent natuurlijk wel dat ik van
een aantal recente kunstige belevenissen in Nederland alleen op de hoogte kan
blijven via internet. Tot voor een paar jaar moest ik daarvoor naar buiten. Zoals
naar een terrasje tegenover het prachtige oude complex waarin mijn atelier zit.
Een terrasje dus met wifi en ook vaak zon. iPad'je erbij
en, afhankelijk van het tijdstip, een cappucino, een pilsje of een glas wijn. Ook
alweer niks mee mis. Maar het moderne communicatieleven schrijdt voort. Niet
gestadig, maar in een continue sprint. Dus heb ik me hier uiteindelijk toch
maar overgegeven aan die niet te stuiten
ontwikkeling en me gewaagd aan een huiselijke internetverbinding. En nu? Wat
went een mens toch onafwendbaar snel aan zoiets. Een leven zonder cyberspace op
mijn Niçoise
afzonderingsplek? Ik kan 't me bijna niet meer voorstellen.
Daardoor heb ik alle berichtgeving over de nieuwe
blockbustertentoonstelling 'High Society' in het Rijksmuseum goed kunnen
volgen. Wie kan 't trouwens ook zijn ontgaan? Overal is er wel aandacht besteed aan die van over de hele wereld verzamelde collectie van menshoge portretten. Met
onze eigen afgestofte en opgefriste Marten en Oopjen van Rembrandt als stralend
middelpunt.
 |
| Rembrandt, Marten en Oopjen |
 |
| Paolo Veronese, Graaf en Gravin da Ponto, 1552 |
Een soort parade van machtigen en rijken door eeuwen heen. Want
machtig of rijk moest je natuurlijk wel zijn als je je vroeger op die manier liet
vereeuwigen. Nu, met de fotografie, laat je gewoon voor niet al te veel geld even
een paar meter hoge foto van jezelf afdrukken. Hoewel?
Zijn van Barack en Michelle Obama niet net een paar
maanden geleden hun officiële geschilderde, ook menshoge portretten onthuld?
Ze
hadden zo in 'High Society' in het Rijksmuseum ingepast kunnen worden. De
portretschilderkunst wordt blijkbaar nog steeds hoger gewaardeerd dan de
portretfotografie. Ga maar eens na hoeveel mensen graag van zichzelf en van hun
kinderen een geschilderde beeltenis aan de muur hebben hangen. Hele
volksstammen, schat ik zo in. Maar 't is natuurlijk ook wel zo dat een echt
goeie portrettist heel veel extra's in een schilderij kan leggen. Kijk maar bij
Barack en Michelle. Zoiets gaat volgens mij niet lukken bij een foto, hoe goed
ook. Terecht dus dat zowel destijds de
schilders van 'High Society' als hun moderne opvolgers nu een leuk belegde
boterham kunnen verdienen. Bij Kehinde Wiley en Amy Sherald, die
respectievelijk Barack en Michelle heel mooi en persoonlijk in de verf zetten,
zal dat beleg zelfs wel extra dik gaan worden. Want reken maar dat ze nu lange
wachtlijsten hebben voor klanten die een aardige duit in hun schilderszakje
willen doen. En ook weer daarmee is niks mis. Kunstenaars die hun vak verstaan,
verdienen dat.
Net toen de portretten van het ex-presidentspaar werden
onthuld, reisden levensgezel en ik rond in Zuid-India. Zie een paar voorgaande
afleveringen. Bij de vele foto's van de reis zitten natuurlijk ook heel wat mensenplaatjes.
Geen dure portretten dus van de rijken en machtigen der aarde waaraan lang is
gewerkt. Maar gewoon momentopnamen van vaak karakteristieke koppen waar het
leven op heeft ingewerkt en de tijd overheen is gegaan. Noem het maar snapshots
van de 'Lower Society' van India. Geen vooraf bepaalde poses en geen voor de
selfie ingestudeerde tandpastaglimlachjes, maar de dynamiek en bijbehorend
toeval van net die ene halve seconde. Dit leek me wel leuk als tegenstelling
met bovenstaande. Bij deze een selectie.
Maar as 't effe kan, ga ik natuurlijk nog wel naar het
Rijksmuseum. Want de expositie daar duurt tot begin juni. En voor die tijd ben
ik zeker weer terug in Nederland.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten