Nee, geen spionnengeheimtaal, geheimzinnige signalen uit het verre heelal of tekens van een onbekende pre-Columbiaanse taal. Maar wel de geheime tekens van groep 8 van basisschool ’t Klinket in Koudekerke die zij schilderden op een groot zeildoek dat ik van een vriend van mij, een fervent zeezeiler, had gekregen voor dit doel.
Eigenlijk hoef ik er zelf niet veel over te vertellen. Dat kan ik rustig overlaten aan Eugène de Kok, redacteur van weekblad BODE. Hij was er namelijk bij toen de leerlingen in fort Rammekens aan de slag gingen en publiceerde er over onder de kop “Toos van Holstein laat kinderen bij zichzelf te rade gaan”. Hieronder staat een deel van zijn artikel en ook een video van het werk van de leerlingen.
“Ik heb de kinderen gevraagd een teken te maken dat voor hen symbool staat. Daardoor moesten ze nadenken over hun identiteit en dat proberen vast te leggen”, legde Toos van Holstein uit.Leraar Martien Le Clercq deed het voorbereidende werk met de leerlingen in de klas. Het was geen gemakkelijke opgave, zei hij. “Toch vind ik het heel knap hoe ze het hebben gedaan en dat sommige symbolen erg treffend zijn.”
De kinderen kregen van Van Holstein een Siberisch krijtje, een kwast en een bekertje Oost-Indische inkt om het op één van de twee grote stukken zeildoek te tekenen.
Een gelijksoortig project ondernam Van Holstein al eens eerder in Peking, toen ze in het jaar van de Olympische Spelen (2008) was uitgenodigd te exposeren in een galerie in de Chinese miljoenenstad. Daar werkte ze met lokale vrouwelijke kunstenaars. Ook hen vroeg ze iets van henzelf om te zetten naar een symbool op metershoge banieren, die Van Holstein uit Nederland had meegebracht. Later maakte de Middelburgse de verschillende schilderingen tot één geheel. In de ruimten van fort Rammekens zijn de resultaten van die oefeningen te zien (zie de video “Banners on the move” op YouTube http://bit.ly/ij4Pag over deze banieren). De kinderen van ’t Klinket werkten in een kazemat tussen de banieren uit China. “Ook met wat zij hier maken wil ik wat gaan doen.”
Ze keek tevreden naar de schilderende kinderen, die niet schroomden haar om raad te vragen. “Het was best lastig iets te verzinnen, maar toen ik eenmaal iets had ging het makkelijker”, zei ’t Klinket-leerling Valerie Schipper. Ze bedacht een teken dat bestond uit meerdere onderdelen: “Een golf voor mijn achternaam, een hartje voor mijn familie en vrienden en een sleutel voor de geheimen die ik heb. Alleen speciale mensen die ik ken, kunnen bij die sleutel”, somde ze er een paar op. Haar klasgenoot Patrick de Looff maakte een combinatie van een zandloper (‘die staat voor de tijd dat je hier bent’), letters die iets voor hem betekenen en een vogel. “Die staat voor vrijheid, omdat ik het belangrijk vind dat je in vrijheid kunt leven.”
Tot zover Eugène de Kok.
De zeildoeken heb ik na de workshop met de kinderen in mijn atelier nog wat bewerkt om de tekens met elkaar te verbinden en het geheel wat kleuriger te maken. Nu hangen ze in een kazemat in het fort en zijn ze voor iedereen te zien. Eigenlijk is dat een speciale “kinderkazemat” want de toegang is zo laag dat volwassenen moeten bukken om er in te kunnen. Ik hoop dat velen het werk komen bekijken want de jongens en meiden van ’t Klinket verdienen dat. Ze mogen best heel trots zijn op hun werk!
Zowel op YouTube http://bit.ly/ij4Pag als hieronder is de video van de workshop te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten